رودربایستی

من و سعید کلا ادمای پررویی نیستیم آزارمان به کسی نمی رسه و بهتربگم تقریبا باهیچکس کارنداریم،همیشه هم سعی داریم به کسی آسیب نرسونیم چندین ماه یا بهتربگم سال که دچاری مسئله شدیم،ما توی خونه چهارطبقه زندگی می کنیم و طبقه دوم هستیم به جز ماهمه طبقات فرزندای کوچیک دارن،طبقه بالای ما ی دختر دوساله نیم داره که از وقتی راه رفتن یادگرفته و وسیله پرت کردن آسایش ازما گرفته می گم پرت کردن چون دقیقا انگار صدای پرت شدن اشیا می یاد ب گوشمون و بعدم هل دادن صندلی و صدای قیژژ...چندماه سعید بهم می گه خواهشا تذکربده، حداقل ده شب به بعد صداهاکمتربشه،سعیدم حساس و خوابشم سبک راستش من چون خواهرزاد و برادرزاده زیاد دارم درک می کنم،همش می گم سعید بچه اس گناه داره بزاربازی کنه اما گاهی خودمم به ستوه می یام«امیدوارم املاش درست باشه» خلاصه دیگه امروز تصمیم دارم حتما برم و باهاشون حرف بزنم،با اینکه روم نمی شه اما باید این اخلاقم کناربزنم مدام باخودم می گم فرداروزی قرار مادر فرزندی بشی که به قوی بودنت نیازداره اونوقت تو روت نمی شه بعد یک سال سروصدا ی تذکربدی؟؟؟؟البته قبل فرزندم ینا سروصدا زیاد داشتن طوری که من چندبارفکرکردم اسباب کشی دارن!نظرشما چی؟ نمی دونم.چی می خوام بگم اما حتما امروز می رم،راستش بدم نمی اومد تو حیاطی جایی ببینمشون بگم اما ایشون بیرون نمی رن معمولا پس مجبورم برم جلو درشون،از این بگذریم دارم سعی می کنم.منظم درس بخونم و پایان نامه بنویسم،تو این مدت ی رمان تاریخی خوندم که دردناک قشنگ بودبه نام ارثیه شوم، اولین برفم دیروز اومد کم بود اما قشنگ بود،الانم دیگه برم با اجازه

++رفتم.گفتم اومدم  اومدم البته،اونجوریکه دلم می خواست نگفتم تازه کلی هم عذرخواهی کردم جلو جلو ایشونم انگار زیاد براش مهم.نبود اما حداقل گفتم تا بدونن، واسه اولین قدم خوبه،انشاالله رعایت کنن مخصوصا وقتی سعید خونس شبا

++راستی اون صدای قژ ماندن هم مال سه چرخش که تو خونه است!!!چرا بیرون نمی برنش تعجب می کنم

پاگشای جاری...